சொந்த வீடு என்பது மத்திய தர வர்க்க மக்களின் முக்கியமான கனவாகவே இருந்து வருகிறது. அந்த கனவினை நிறைவேற்ற பலர் கடன் வாங்கி, வாழ்நாள் முழுவதும் உழைத்துப் பணம் செலுத்துவதில் தங்களை அர்ப்பணிக்கின்றனர். இதனை மையமாகக் கொண்டு, இயக்குநர் ஸ்ரீகணேஷ் அனைவரையும் இணைக்கும் வகையிலான ஒரு கதையை தேர்ந்தெடுத்து, அதை உணர்வுப்பூர்வமாகக் கூற முயன்றிருக்கிறார்.
இந்தக் கதையின் மையக் குடும்பம் வாசுதேவன் (சரத்குமார்) தலைமையிலான நான்கு பேர் கொண்ட ஒரு நடுத்தர குடும்பம். ஒரு தொழிற்சாலையில் கணக்கெடுப்பாளராக வேலை செய்கிற இவர், தன் வருமானத்திலிருந்து ஒரு பகுதியை வீடு வாங்குவதற்காக ஒதுக்குகிறார். எப்போதும் வாடகை வீடுகளுக்குள் இடம் பெயர்ந்து கொண்டிருக்கும் குடும்பத்திற்கு சொந்த வீடு என்பது வெறும் வசதியே அல்ல, மனநிம்மதியின் அடையாளமாகவும் உள்ளது.
வாசுதேவனின் மனைவி சாந்தி (தேவயாணி) வீட்டில் முறுக்கு செய்துபிற்றும் குடும்பத்தை நடத்த உதவுகிறார். மகன் பிரபு (சித்தார்த்) தனது கல்வியை முடித்து தொழிற்சாலையில் வேலைக்குச் செல்வதுடன், வாழ்க்கையின் சோதனைகளில் தொடர்ந்து தோல்விகளை சந்திக்கிறான். மகள் ஆர்த்தி (மீதா ரகுநாத்), அண்ணனுக்காக அரசு பள்ளியில் படிக்க தயார் ஆனவர். இந்த குடும்பம் அனைத்திலும் தங்களைக் குறைத்துக்கொண்டு வாழ்கிறார்கள். அவர்களின் கனவான சொந்த வீடு நிறைவேறுமா என்ற கேள்வியையே ‘3BHK’ சினிமா எழுப்புகிறது.
‘எட்டு தோட்டாக்கள்’ படத்தால் கவனம் பெற்ற ஸ்ரீகணேஷ், இந்தத் திரைப்படத்தில் ஒரு எளிய கதையை சிக்கலில்லாமல், உணர்வோடு சொல்ல முயற்சித்திருக்கிறார். unnecessary elaborate அறிமுக காட்சிகள் இல்லாமல், கதையை நேரடியாக ஆரம்பிக்கும் விதமும், கதாபாத்திரங்களை விரிவாகவும் தெளிவாகவும் அறிமுகப்படுத்தும் விதமும் பாராட்டத்தக்கது.
கதை சீரியல் போல் மாறாமல் இருக்க, நடிப்பாளர்கள் செய்த பங்களிப்பு மிக முக்கியமானது. குறிப்பாக சரத்குமார் கதையின் தூணாக இருக்கிறார். அவர் நடுத்தர குடும்பத் தலைவர் எனும் பாத்திரத்தில் இயல்பாகவே ஜொலிக்கிறார். புதிய தொழில்நுட்பங்களை ஏற்க தயங்கும் நிலையில் இருந்து, சமயத்தின் தேவையால் மாற்றத்துக்கு மனதளவில் தயார் ஆகும் அவரது பயணத்தை அழகாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்.
மூன்றாம் பாதியிலிருந்து சித்தார்த் மையமாக மாறுகிறார். அவரது நடிப்பில் உணர்வு, பொறுப்பு இரண்டும் தெளிவாக தெரிகிறது. சிறுவயது முதல் வளர்ந்து வரும் பருவங்களில் முகபாவனைகள், உடல் மொழி ஆகியவற்றில் பல்வேறு மாற்றங்களை நன்கு காட்டியுள்ளார்.
மீதா ரகுநாத் தனது கதாபாத்திரத்தால் இதுவரை கிடைக்காத வாய்ப்பை நன்கு பயன்படுத்தியிருக்கிறார். சகோதரனுக்காக தன்னுடைய தேவைகளைப் புறக்கணிக்கும் காட்சிகளில் அவர் உணர்ச்சியை உணர்த்துகிறார். சைத்ரா சில காட்சிகளில் மட்டுமே தோன்றினாலும், அவர் கொடுத்த தாக்கம் மனதில் நிற்கும்.
தேவயாணியின் பாத்திரம் சிறிது மெதுவாகவும், ஒரே கோணத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பதனால் அது வசதியாக இரவில்லை. அவர் கதையின் முக்கிய ஓர் பங்காக இருக்க வேண்டியிருந்தபோது, பெரும்பாலும் கணவனுக்கு ஆறுதல் கூறும் அளவிற்கு மட்டுமே வந்துவிடுகிறார்.
அம்ரித் ராம்நாத்தின் பின்னணி இசை, குறிப்பாக உணர்ச்சி மிகுந்த காட்சிகளில் மிகுந்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. பாடல்களில் “கனவெல்லாம்” மற்றும் “துள்ளும் நெஞ்சம்” சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. ஒளிப்பதிவாளர்கள் தினேஷ் கிருஷ்ணன் மற்றும் ஜித்தின் ஸ்டானிஸ்லாஸ் இணைந்து தரமான வேலை செய்துள்ளனர்.
இருப்பினும், குடும்பத்தில் எல்லோரும் வீடு இல்லாததற்காக நிலைத்துநின்றுவிடும் துக்கத்தில் மூழ்கியிருப்பது இயற்கைக்கு புறம்பாகத் தோன்றுகிறது. சொந்த வீடு மரியாதையை தரும் என்ற வசனம், கடனை வாங்கி வீடு வாங்கும் யதார்த்தத்தை எதிர்பார்க்கும் குடும்பங்கள் அனுபவிக்கும் உண்மையை சிக்கலாக்குகிறது.
வாசுதேவன் தனது கனவுகளை மகன் சித்தார்த் மீது கட்டாயமாக திணிக்கிறார். இரண்டாம் பாதியில் இது உணர்த்தப்படுகிறது என்றாலும், அந்த தருணங்களுக்கு இன்னும் நெருக்கமாக, தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் வகையில் சினிமாவாக்கமளிக்கலாம். சித்தார்த் தனது விருப்பமற்ற துறையை விட்டுவிட்டு புதிய துறையை தேர்வு செய்யும் முடிவு சினிமாவுக்கு ஏற்றதாகவே தோன்றுகிறது; அது வாழ்க்கையின் நடுநிலையை பிரதிபலிக்கவில்லை.
இருப்பினும், மேலே கூறிய குறைகளைத் தவிர்த்து வைத்தால், எந்தவொரு புடைப்பும் இல்லாமல் நடுத்தர குடும்பங்கள் எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்கள், அவர்கள் கனவுகள் மற்றும் அதற்காக செலுத்தும் விலையை உணர்ச்சிவயப்பட்டு சொல்லும் ‘3BHK’ பாராட்டப்பட வேண்டிய ஒரு படம்.
